Zbiór esejów i szkiców krytycznych jednego z najwybitniejszych przedstawicieli Nowej Fali. Poeta w przenikliwy i często bardzo osobisty sposób interpretuje zjawiska kulturalne i literackie minionego półwiecza. Z jednakową sprawnością porusza się w skomplikowanej materii twórczości Aleksandra Wata i Czesława Miłosza, jak i poetów średniego pokolenia - Świetlickiego, Sosnowskiego, Zadury. Autor nie poprzestaje na analizie utworów literackich - próbuje również uchwycić zależności i napięcia istniejące pomiędzy kulturą, polityką, mediami. Lingwistyczne korzenie sprawiają z kolei, że Julian Kornhauser wzbogaca swoje szkice o szczególne wyczulenie na kwestie językowe. Obserwuje rzeczywistość i sztukę przez pryzmat banalizacji i upotocznienia języka, przygląda się sprzężeniom zwrotnym, jakie zachodzą pomiędzy obiema sferami.