Kubin, jeden z najsłynniejszych twórców symbolizmu, prekursor surrealizmu, zasłynął jako twórca rysunków i grafik pokazujących świat pełen grozy i infernalnych wizji. Po tamtej stronie autorstwa geniusza, którego przypadek opisał w Schizofrenii Antoni Kępiński, odsłania mroczne strony umysłu malarza. Jego wyobraźnia, napiętnowana chorobą psychiczną, w diaboliczny sposób ożyła na kartach książki, tworząc świat daleki od rzeczywistego. Bohater powieści pewnego dnia otrzymuje osobliwe zaproszenie do tajemniczej krainy, do Państwa Snu, rządzonego przez jego dawnego przyjaciela. W tym świecie nikt nigdy nie widział słońca, logika zdarzeń odbiega od racjonalnego myślenia, a mieszkańcom śnią się dziwaczne sny. Historia monachijskiego rysownika, który () udaje się do Państwa Snu, by przeżyć tam najbardziej niezwykłe doświadczenia, jest w istocie nie tyle utopią czy też antyutopią napisaną w przeczuciu grozy nadchodzącego właśnie XX stulecia, ile zapisem wewnętrznej podróży Kubina do granic poznania. Podobnie jak w swojej autobiografii autor mierzy się w tej powieści z najważniejszym ludzkim pytaniem o sens świata. Z posłowia Pawła Huellego